برام رنگ ندارد حنای همسایه

برام رنگ ندارد حنای همسایه

چه غصه ها که نخوردی برای همسایه

هنوز هم که تو داری هوای همسایه

کمی به فکر خودت باش در قنوت شبت

بزرگ هست عزیزم خدای همسایه

تو ناله کردی و همسایه را دعا کردی

ز گریه ی تو درآمد صدای همسایه

دعای توست که مرگت سریع تر برسد

همین شده است دقیقا دعای همسایه

کمر به قتل تو بستند ، باز هم بانو

به فکر نان شبی و غذای همسایه ؟!

به زخم دست تو پاشید آن نمک را که

گرفته بود ز دستت گدای همسایه

به خانه ریخته اند و گمان نمی کردم

به خانه وا شود اینگونه پای همسایه

نخواستیم جواب سلام ها را ، کاش

سلاممان ندهد با کنایه همسایه

چه غربتی است که همسایه بی خبر باشد

زداغ مرگ عزیز و عزای همسایه 

قسم به سرخی  خون های چادرت دیگر 

برام رنگ ندارد حنای همسایه 

شاعر: محمد رسولی (تهران)