شعر مرثیه حضرت زهرا (س)_علیرضا شریف

اگر که راهی پُشتِ دری مواظب باش

فقط به جُرمِ علی(ع)باوری مواظب باش

به این جماعتِ هیزم کِش اعتباری نیست

اگر چه بضعه¬ی پیغمبری(ص)مواظب باش

تمامِ دلخوشیِ زندگیِ من، حالا

که بارِ شیشه¬ی خود می بَری مواظب باش

 سپاهِ داس ترین ها هجوم آورده

ز برگِ گل تو که نازکتری مواظب باش

بیا به خاطرِ زینب(س)، هنوز محتاج است

به عشق و عاطفه¬ی مادری مواظب باش

بگیر فاصله از در، جلو نرو خیلی

حجابِ توست همین روسری مواظب باش

قسم نخورده مگر خانه را بسوزاند

بیا به خاطرِ من ای پَری مواظب باش

چنان زدند که در را زجا در آوردند

ترا خلیله در آتش ز پا در آوردند

                     ***

خدا به خیر کند در شراره افتادی

شکسته بال و پر از سنگِ خاره افتادی

غرورِ زخمی من زیرِ دست و پا ماندی

اذانِ غُربتِ من از مِناره افتادی

اسیرِ میخِ در و تازیانه¬ی قنفذ

به رنج و دردِ سرِ بی شماره افتادی

به پیشِ چَشمِ من و بچه های معصومت

به خاک مثلِ دوتا گوشواره افتادی

عَبا برای تو آوردم ای به خون رفته

که بینِ معرکه، با ماهپاره افتادی

کسی لَگَد نکند بینِ کوچه ات ای کاش

خدا به خیر کند که دوبار افتادی

علیرضا شریف