دانلود مداحی به سبک محسن یگانه

دانلود نوحه به سبک میم مثل مادر

دانلود مداحی به سبک محسن یگانه

سری سبکها برای محرم 90- واحد تند (شلاقی) 

نون حلال پدرم   شد دعای مادرم   نوکر تو باشم

همیشه توی روضه ها   عطر سیب کربلا   رو دلم میپاشم

پرچم مشکی و علم   عکس زیبای حرم  دخیل دعامه

تا که نشونم بکنی  غرق خونم بکنی  قلب زهرا جاشم

قلب زهرا مقصد نگاته   اشک روضه  مرحم لباته   ساق عرش ایوون طلاته

« اباعبدالله اباعبدالله اباعبدالله یا ثارالله »

دلم تو روضه ی حسین   میره بین الحرمین   میشه کربلایی

پر میزنه دور حرم  زیر سایه ی علم مست میشه خدایی

سقا خونه میدون مشک  با چشایی پر از اشک   روضه میشه برپا

یه عقلمه یه قتله گاه واسه من یه سرپناه   ایوون طلایی

آرزومه کربلا خاک بشم  مثل زهیر عاقبت پاک بشم  باتو ساکن افلاک بشم

« اباعبدالله اباعبدالله اباعبدالله یا ثارالله »

راز و نیاز هر دله  یم غم رو ساحله    فاطمی تباره

جزر و مد ابروی او  هرجا گفتگوی او همتا نداره

نغمه ی دلربای لب   یل هاشمی نسب  خط امانه

یک نفره یه لشگره   شاگرد حیدره  شیره کاره زاره

بنفسی انت شان و مقامشه   مثل یک کوه پشت امامشه   به روی چشم فقط کلامشه

« اباالفضل اباالفضل اباالفضل  ساقی حرم »

منبع : sabk-madahi [dot] blogfa [dot] com [slash] post-9 [dot] aspx

در فراق پدر

عسکری شد کشته از زهر جفای معتمد       عالمی ماتم سرا شد زین جفا یابن الحسن

شد نه تنها قلب پاکت در عزایش داغدار        سوختی چون شمع در این ماجرا یابن الحسن

گشت بابای تو مسموم از جفا یابن الحسن   سوخت از زهر ستم سرتا به پا یابن الحسن

من نمی دانم چه زهری بود آن زهر جفا        کرد او را از عزیزانش جدا یابن الحسن

گشت بابای تو مسموم از جفا یابن الحسن   سوخت از زهر ستم سرتا به پا یابن الحسن

من نمی دانم چه زهری بود آن زهر جفا        کرد او را از  عزیزانش جدا یابن الحسن

گشت بابای تو مسموم از جفا یابن الحسن   سوخت از زهر ستم سرتا به پا یابن الحسن

عسکری شد کشته از زهر جفای معتمد       عالمی ماتم سرا شد زین جفا یابن الحسن

گشت بابای تو مسموم از جفا یابن الحسن   سوخت از زهر ستم سرتا به پا یابن الحسن

شد نه تنها قلب پاکت در عزایش داغدار        سوختی چون شمع در این ماجرا یابن الحسن

گشت بابای تو مسموم از جفا یابن الحسن   سوخت از زهر ستم سرتا به پا یابن الحسن

لیک از داغ حسین و نوجوانانش مدام           اشک می باری بهر صبح و مسا یابن الحسن

گشت بابای تو مسموم از جفا یابن الحسن   سوخت از زهر ستم سرتا به پا یابن الحسن

گاه یاد ذوالجناح و یال خونین می کنی          آن زمان کآمد به سوی خیمه ها یابن الحسن

گشت بابای تو مسموم از جفا یابن الحسن   سوخت از زهر ستم سرتا به پا یابن الحسن

همچو نی اندر نوا باشد رضایی روز و شب     شافعش باشی مگر روز جزا یابن الحسن

گشت بابای تو مسموم از جفا یابن الحسن   سوخت از زهر ستم سرتا به پا یابن الحسن

ای وجودت تمامِ ثارالله

ای وجودت تمامِ ثارالله

وی علمـدار بـام ثارالله

پایــدار همیشۀ توحید

پاسـدار قیــام ثــارالله

به تو دین متکی است تا محشر

از تـو پاینـده نام ثارالله

به قیام حسین‌گونۀ تو

تـا قیـامت سلام ثارالله

هر کلام تو یک حماسۀ خون

هـر نفس یـک پیــام ثارالله

همره و هم‌مـرام و همسنگر

همـدم و هـم‌کـلام ثارالله

ذوالفقـارِ زبـان تـو در کام

تیـغ حـق در نیــام ثارالله

نام تو، وصف تو، فضیلت تو

سخنِ صبح و شـام ثارالله

دل نــورانی تــو از آغـاز

بــود بیــت‌الحرام ثـارالله

چون تو خواندی خطابه، خونِ گلو

گشت شیرین به کام ثارالله

صحبتت: چشمه‌های علم علی

حــرمتت: احتــرام ثـارالله

بی تو دین را بقا نبود، نبود

کربـلا کربــلا نبـود، نبود 

صبـر یـک قطره و تـو دریایی

حلـم یک لالـه و تـو صحرایی

بعد حیدر تو حیدری به سخن

بعـد زهــرا فقـط تــو زهرایی

هاجـر دو ذبیحِ خفته به خون

مریــم هیجــده مسیحـــایی

قیمت اشک توست خون حسین

بلکه خود یک حسینِ تنهایی

قهرمان، شیرزن تو را خوانم؟

بـه خــدا فـوق فوق اینهایی

علم یـک آیـه و تویـی قرآن

علم یک صورت و تو معنایی

پـدرت زینـتِ تمـام وجـود

تـو کـه هستــیِّ زیب بابایی

برده دل از حسین، یک نگهت

بس‌که در چشـم او دل‌آرایی

مادر زهد و عصمت و تقـوا

دختر قدر و نور و طاهـایی

فاتـح کـربلا و کـوفه و شام

صـاحب خطبه‌هـای غرایـی

هر بلایی به چشم تو زیباست

خود به چشم خدا چه زیبایی

شهدا از تو زنـدگی دارند

انبیا هم بـه تو بدهکارند 

تو ز تجلیل برتری زینب

تو هماننـد مادری زینب

تا صدایت به کوفه گشت بلند

همه گفتند حیدری زینب

بــاعث سرفـــرازی اســلام

با سرِ شش برادری زینب

جز امامت که هست خاص حسین

بـا امـامت برابری زینب

منجـی چارمیـن ولـیّ خـدا

در کنـار بـرادری زینب

به خدا غیـر چــارده معصوم

از همه مردها سری زینب

همچنان از خطابه‌ات پیداست

که تو زهرای دیگری زینب

دخت زهرا، ولی کدامین دخت

دختِ اسلامْ‌پروری زینب

بلکه همـراه مـادرت زهـرا

مــادرِ اهل محشری زینب

تــو بــه نخــل امیــدِ ثــارالله

ریشه و شاخه و بری زینب

خلق را سر به سر در آن صحرا

ذکر یا زینب است و یا زهرا 

لب خود تا به خطبه وا کردی

بـاالله اعجـازِ مرتضـی کردی

کوفـه شـد کـربلای دیگر تو

شـام را هـم تـو کـربلا کردی

تو به یک خطبه، حقّ و باطل را

تـا قیـامت ز هـم جـدا کردی

مثـل مـادر بـرای یــاری دین

بارهـا خـویش را فــدا کردی

جان به کف داشته چهل‌منزل

بـه امــام خــود اقتـدا کردی

در قنوت نماز شب به حسین

اشک افشانـدی و دعـا کردی

دست‌هــای یزیـد را بستــی

نهضت شـام را بـپـا کـردی

بـا نگـاه حسیـن از دل طشت

چشم خود بستی و حیا کردی

تو بـه گـودال شکرهـا گفتی

تو کـه تقـدیر از خـدا کردی

چه کشیـدی مگر به بزم یزید

کـه گریبـان خـود قبا کردی

لب و دندان و چوب و طشت و شراب؟

از چـه رو آسمـان نـگشت خـراب؟ 

نفست جـانِ سیدالشهداست

روح و ریحان سیدالشهداست

قامتت در ریـاض رضوان هم

سرو بستـان سیدالشهداست

خطبه‌های همیشـه زندۀ تو

متن قـرآن سیـدالشهداست

از سر نیـزه‌ها به زخم سرت

چشم گریان سیدالشهداست

عضو عضو تو ای همه توحید

پر ز ایمـان سیـدالشهداست

می‌توان در مقام و وصف تو گفت

آنچه در شأن سیدالشهداست

در ثنـایت به نیزه در حرکت

لب عطشـان سیدالشهداست

نامۀ عاشقانــه‌ات بــه خـدا

جسم عریان سیدالشهداست

تا زمین و زمان به امر خدا

تحت فرمان سیدالشهداست

نـام تـو، مدح تو، فضائل تو

ذکـر یاران سیدالشهداست

از خـداوندگار و خلق مدام

به تو و صبر تو، سلام سلام

سرفرازی که شد خمیده، تویی

وارث مـــادر شهیــده تــویی

آنکه خورشیدِ خفته در خون را

شسته با اشک هر دو دیده تویی

آنکـه بــا تیـغ نطق حیدری‌اش

پــردۀ خصــم را دریـده تویی

آنکــه هــر تلخـیِ مصیبت را

شهد جان کرده و چشیده تویی

آنکــه بهــر بقــای عـاشورا

یک جهان شورآفریـده تویـی

آنکه زخم درون و زخم سـرش

آسمان را به خون کشیده تویی

باغبانــی کــه لاله‌هــایش را

دست گلچین به تیغ چیده تویی

زائـری کز هـزار و نهصـد زخم

پاسخ خـویش را شنیـده تویی

آسمانـی کــه بـی‌ستاره شــده

مهر و ماهش به خون طپیده تویی

آفتابی که گشته چل منزل

دور هجده سرِ بریده تویـی

ذکر سرها هماره بود به لب

السلام علیکِ یا زینب

سال‌هــا تـا ابــد هِـزارۀ توست

روزهــا روز یـــادوارۀ تــوست

کوفــه و شـام بعــد عــاشورا

شاهـد نهضـت دوبــارۀ تــوست

همچنان بغـض در گلــو مانــده

نفس کوفـه بــا اشــارۀ تـوست

این تـن گوشـوار عرش خداست

یا تو عرشی و گوشـوارۀ تـوست؟

سنـگ قعـر جهنّمـش خــوانند

دل هر کس که بـی‌شرارۀ توست

این بوَد حلق چاک چاک حسین

یا همان قلب پاره‌پـارۀ تـوست؟

اشــک شب‌هــای آسمانـی‌ها

خون هفتاد و دو ستارۀ توست

نظـر لطف تو، بـه گریۀ ماست

اشک شرمنـده از نظارۀ توست

همــه بیچــاره‌ایم و چــارۀ مـا

نظــر رحمــت همــارۀ تـوست

چشم مـا در مصیبت تـو گریست

گر پسندی تو، بهتر از این چیست؟

به خداونــدی خـدا سوگند

به امامـان جدا جـدا سوگند

به محمّد، به فاطمه، بـه علی

به تمامــیّ انبیــا ســوگند

به حسینی که تشنه لب، او را

سـر بریدنـد از قفـا سـوگند

بـه دو دست بریدۀ عباس

که جدا شد به کربلا سوگند

به همان سینۀ شکسته که گشت

از سـم اسب، توتیـا سـوگند

به همان طایری که با دمِ تیر

ذبـح گردیـد در هـوا سوگند

به یتیمی که چون خیام حسین

سـوخت دامانش از جفـا سـوگند

به خروش تو و به خون حسین

بـه دو دریـای اشـک مـا سوگند

بـه حسین و بـه ظهـر عــاشورا

بــه نواهــای نــینوا ســوگند

به خدایی که بود و باشد و هست

بـی تو اسـلام رفته بود از دست

استاد غلامرضا سازگار

نویسنده حاج نعمت

شعر بهروز سپید نامه برای امام زمان (عج)

سلام ای ماه مهجور زمستانهای ابرآلود!
چرا دیگر نمی‌تابد سرودت از محاق رود

مگر روح اساطیر کهن باران بباراند
به روی سرزمین های اسیر حلقه‌های دود

به روی بام ها آیینه‌ها گرم تماشایند
افق های تباهی را برآ ای طلعت موعود

نفیر کوزه‌های تشنه ی اعصار می‌گوید
که عشق - این ماه سرگردان- زمانی این حوالی بود

تو را با خوشه ی پروین همیشه جستجو کردم
از آن روزی که از پردیس جاویدان شدم مطرود

دلم را این پرستوی غریب آشیان بر دوش
بهار خاطراتت خوانده تا آفاق نامحدود

الا ای ماه مهجور زمستان های ابرآلود!
تو را تا کهکشان زخم موزونی دگر بدرود

شعر نغمه مستشار نظامی برای امام زمان(عج)

من را نمی شناخت کسی اینجا، گم نامم و به نام تو می نازم

شادم که مثل عده معدودی،شعری برای نام نمی سازم

شعرم برای توست شعاری نیست،کشتی برای موج سواری نیست

باور مکن که دل به زمین دادم،وقتی تویی بهانه پروازم

هر جا که نام نامی تو آنجاست،قلبم بهانه غزلی دارد

این سوز ریشه ای ازلی دارد،پس با غم عزیز تو دمسازم

شعرم اگر چه هیچ نمی ارزد،سوزانده است نام و نشانم را

می سوزم و به هیزم ابیاتم،بیتی به عشق شعله می اندازم

یا صاحب الزمان و زمین موعود،دانای هرکه آمد و هر چه بود

گم نامم و تویی تو،که می دانی،تنها به نام سبز تو می نازم

برای حضرت محبوب

با همین چشم های خود دیدم، زیر باران بی امان بانو!

درحرم قطره قطره  می افتاد  آسمان  روی  آسمان  بانو

صورتم قطره قطره حس کرده ست چادرت خیس می شوداما

به خدا گریه های من گاهی دست من نیست مهربان بانو

گم شده خاطرات کودکی ام گریه گریه در ازدحام حرم

 باز هم آمدم که گم بشوم من همان کودکم همان،بانو

باز هم مثل کودکی هر سو می دوم در رواق تو در تو

دفترم دشت و واژه ها آهو...گفتم آهو و ناگهان بانو...

شاعری در قطار قم - مشهد چای می خوردو زیر لب می گفت:

شک ندارم که زندگی یعنی، طعم سوهان و زعفران بانو

شعر از دست واژه ها خسته است بغض راه گلوم را بسته است

بغض یعنی که حرف هایم را از نگاهم خودت بخوان بانو

این غزل گریه ها که می بینی آنِ شعر است، شعر آیینی

زنده ام با همین جهان بینی، ای جهان من ای جهان بانو!

کوچه در کوچه قم دیار من است شهر ایل من و تبار من است

زادگاه من و مزار من است ،مرگ یک روز بی گمان ...

سید حمیدرضا برقعی

یا صاحب الزمان (عج)

زمین دلتنگ و مهدى بیقراراست‏

فلک شیدا، پریشان روزگار است

‏

دلا، آدیـــــــنه شد، دلبر نیـــــامد

غـــروب انتـــظارم سرنــــــــیامد

همه دلــــــها پر از آه و غم و درد

همه آلاله‏ها پـــــــــــژمرده و زرد

نفس‏ها خـــسته و در دل خموشـند

فغانها بى‏ صدا و پرخروشــــــــند

نه رنگى از عدالت، نى از صداقت‏

در و دیوار دارد  نقش ظــــــلمت

‏

شده پرپر گـــــــــل مهر و محـبّت‏

همــه دلـــــــها شده سرشار نفرت

شده شام یتیمان، نالــــــه و اشــک‏

برد هرکــس به کاخ دیگرى رشک

‏

شده پژمـــــــرده غنچه در چمنزار

بگشت آواره گل در کوى گـــــلزار

نشسته دیو بر دلـــــــــــهاى خفته‏

همه جا بذر نومــــــــــــیدى شکفته

‏

زده زنـــــــــــگارها آئین و مذهب‏

دمى، رویى زسرور نیست یا رب

‏

به اشک چشم و مهر و ماه، سوگند

به آه و ناله دلــــــــــــــهاى دربند

اگر نرگس زهجرت زار زار است‏

شقایق تا قیامت دغـــــــــدار است‏

یا علی

 ز لیلایی شنیدم یا علی گفت *** به مجنونی رسیدم یا علی گفت  

مگر این وادی دارالجنون است*** که هر دیوانه دیدم یا علی گفت 

نسیمی غنچه ای را باز میکرد *** به گوش غنچه آندم یا علی گفت 

  خمیر خاک آدم چون سرشته *** چو بر میخاست آدم یا علی گفت 

مسیحا هم دم از اعجاز می زد *** زبس حضرت مریم یا علی گفت    

مگر خیبر زجایش کنده میشد  *** یقین آنجا علی هم یا علی گفت 

علی را ضربتی کاری نمیشد***  گمانم ابن ملجم یا علی گفت   

دلا باید که هردم یا علی گفت  ***  نه هر دم بل دمادم یا علی گفت 

     که در روز ازل قال وبلا را *** هر آنچه بود عالم یا علی گفت

محمد در شب معراج بشنید *** ندایی آمد آنهم یا علی گفت     

  پیمبر در عروج از آسمانها  *** بقصد قرب اعظم یا علی گفت

به هنگام فرو رفتن به طوفان *** نبی الله اکرم یا علی گفت         

  به هنگام فکندن داخل نار *** خلیل الله اعظم یا علی گفت   

عصا در دست موسی اژدها شد *** کلیم آنجا مسلم یا علی گفت            

           کجا مرده به آدم زنده میشد *** یقین عیسی بن مریم یا علی گفت       

    علی در خم به دوش آن پیمبر *** قدم بنهاد و آندم یا علی گفت