بگوئید: معبودى جز اللّه نیست»

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

ص وَ الْقُرْآنِ ذِی الذِّکْرِ (٢) بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی عِزَّةٍ وَ شِقاقٍ (٣) کَمْ أَهْلَکْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ فَنادَوْا وَ لاتَ حِینَ مَناصٍ ص، سوگند به قرآنى که داراى ذکر است (که این کتاب، معجزۀ الهى است) . ولى کافران گرفتار غرور و اختلافند! چه بسیار اقوامى را که پیش از آنها هلاک کردیم؛ و به هنگام نزول عذاب فریاد مى‌زدند ولى وقت نجات گذشته بود! حدیثى است که مرحوم «کلینى» از امام باقر علیه السلام چنین نقل مى‌کند:

داستانک

«ابوجهل» و جماعتى از «قریش» نزد «ابوطالب» ، عموى پیامبر صلى الله علیه و آله آمده گفتند: فرزند برادرت، ما را آزار داده، و خدایان ما را نیز ناراحت ساخته است! او را بخوان و به او دستور ده، دست از خدایان ما بردارد، تا ما هم ناسزا به خداى او نگوئیم! «ابوطالب» ، کسى را خدمت پیامبر صلى الله علیه و آله فرستاد، هنگامى که پیامبر صلى الله علیه و آله وارد خانه شد، و به اطراف اطاق نگاه کرد، دید کسى جز مشرکان در کنار «ابوطالب» نیست، گفت: السَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى: «سلام بر کسانى که پیرو هدایتند» ! پس از آن نشست، «ابوطالب» سخنان آنها را براى پیامبر صلى الله علیه و آله شرح داد. پیامبر صلى الله علیه و آله در جواب فرمود: أَ وَ هَلْ لَهُمْ فِی کَلِمَةٍ خَیْرٍ لَهُمْ مِنْ هَذَا یَسُودُونَ بِهَا الْعَرَبَ وَ یَطَئُونَ أَعْنَاقَهُمْ: «آیا آنها حاضرند جمله‌اى را با من موافقت کنند و در سایۀ آن، بر تمام عرب پیشى گیرند و حکومت کنند» ؟ ! «ابوجهل» ، (که از این سخن به وجد آمده بود و انتظار داشت، کلید حکومت بر

عرب را از دست پیامبر صلى الله علیه و آله بگیرد) گفت: بله! موافقیم، منظورت، کدام جمله است؟ پیغمبر صلى الله علیه و آله فرمود: تَقُولُونَ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ! : «بگوئید: معبودى جز اللّه نیست» ! (و این بتها را که مایۀ بدبختى و ننگ و عقب‌افتادگى شماست، دور بریزید) . هنگامى که حضّار این جمله را شنیدند، به شدت وحشت کردند، انگشت‌ها را در گوش گذاردند، با سرعت خارج شده، مى‌گفتند: چنین چیزى را تاکنون نشنیده‌ایم، این یک دروغ است. اینجا بود که آیات آغاز سورۀ «ص» نازل شد

شان نزول آیات قرآن - صفحه 382 آیت الله مکارم شیرازی