بسم رب الشهدا والصدیقین
داغی دیگر بردل یاران نشست سرو قدی قامتش درهم شکست
سروقدی ازتبار عاشقان شیرمردی پیرو میر زمان
بود مرید عاشق پیر خمین کربلایی بودومشتاق حسین
مومن و خود ساخته بودوپاک نهاد اهل ایثاروگذشت اهل جهاد
خشت خشت زندگی بارنج چید درتمام زندگی راحت ندید
مهربان بودوداناوزرنگ همتش عالی وآمالش قشنگ
ازکهش کوه ساخت آن والا نظر زندگی می داددر دستش ثمر
او به ناموس خدا حساس بود غیرتش از غیرت عباس بود
در دفاع از حرمت آل خدا تن نمود در راه آئینش فدا
در غریبی جان نمود تسلیم حق جسم آغشته به خون تقدیم حق
دوست و دشمن از غمش آگاه شد این حبیب ما حبیب اله شد
شد شهید راه مولایش علی رهبر پاکان امام سید علی
من چه گویم آتش این داغ چیست حرف سوختن سوختن جانی نیست
من چه گویم ناله های مادرش زجه های سوزناک همسرش
بغض سنگین پدر با اشک و آه می نشاند تیر غم بر دلها
دخترانش خردسال و کوچکند کودکی داغ یتیمی دیده اند
ازبرادر من چه گویم سوخت او از غمش شعله کشید افروخت او
یک یک دوستان ز داغ می سوزند شمع یادش را به دل افروزند
ای خدا حق شهید کربلا تو حبیب را با حسین محشور نما
خانه قبرش خدا آباد کن شیعه را از دست داعش آزاد کن